"హాయ్" ఫ్లైట్ లో కిటికీ పక్క సీట్ లో కూర్చున్న నన్ను చూస్తూ విష్ చేసాడు ... మధ్యలో ఉన్న సీట్ తనదే అని చూపించి కూర్చుంటూ ఓ వ్యక్తి ...
అతని వయసు ఓ ఇరవై ...ఇరవై అయిదు మధ్యలో ఉండొచ్చు ...
"హలో ..." చెప్పా నేను కూడా అతన్ని వెల్కమ్ చేస్తూ ...
కూర్చున్న వెంటనే అతను ఫోన్ తీసి ఏదో చాటింగ్ చేస్తూ ఉన్నాడు ...మధ్య మధ్యలో నా వైపు చూసి ఏదో మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు ...
ఇక్కడ ఎవరైనా అపరిచితులతో మాటలు కలపడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే ...ముందుగా... చాలామంది వాతావరణం గురించి గానీ ...ఆ రోజు ఎలా జరిగింది అని గానీ ...లేదా ప్రయాణం ఎలా ఉంది అని గానీ మొదలు పెడతారు ...
అందరిలాగే అతను కూడా మధ్యలో వాతావరణం గురించి ఏవో రెండు మూడు మాటలు మాట్లాడాడు ...మాటలు కలుపుతూ ...
అంతలో అవతలి వైపు కూర్చున్న పాప ఎక్కడికో వెళ్ళింది ...
"ఇక్కడ కూర్చున్న పాప ఎక్కడికి వెళ్ళింది ..." అడిగాడు నా వైపు తిరిగి ...
నేను చుట్టూ చూశా ఎక్కడకు వెళ్లిందా అని ...
"మళ్ళీ వస్తుందా ..." అడిగాడు ...
"వస్తుంది ...రెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్ళింది అనుకుంటా.." చెప్పా నాకు తెలియకపోయినా ...
అతను ఎవరితోనో ఫోన్ లో మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నాడు ...
కాసేపు ఆగాక ..
ఆ పాప ఇంకా రాకపోవడం గమనించి ...
"ఇంకా రాలేదు ...ఇక రాదా ..." అడిగాడు ...
ఏంటి ఇన్నిసార్లు నన్ను పాప గురించి అడుగుతున్నాడు ...బహుశా తను నా పాప అనుకున్నాడేమో అని ...
"ఇక రాదనుకుంటా ...బహుశా వాళ్ళ పేరెంట్స్ దగ్గరకు వెళ్లి ఉంటుంది ..." చెప్పా ..వాళ్ళ పేరెంట్స్ కూడా ఆ ఫ్లైట్ లోనే ఉన్నారని నాకు తెలుసు కాబట్టి ..
"నా వైఫ్ కూడా ఈ ఫ్లైట్ లోనే ఉంది ...తను ఇక్కడ కూర్చోవచ్చా ..." అడిగాడు మొహం వెలిగిపోతుండగా ...
ఖాళీగా ఉన్న సీట్లో కూర్చోవడానికి అభ్యంతరం ఎందుకు ఉంటుంది అని ఆలోచిస్తూ ...
"కూర్చోవచ్చు ...ఆ పాప కూడా ఇక రాకపోవచ్చు ..." చెప్పా ...
ఆ తర్వాత అతను వాళ్ళ వైఫ్ ని అడగడం ...తను ఫ్లైట్ స్టాఫ్ ని అడగడం ...వాళ్ళు ఒకే అనడంతో.. తను కూడా నా పక్కన ఉన్న సీట్ కి షిఫ్ట్ అయింది ..
అంతలో నేను రెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్లాల్సి వచ్చింది ...
ఇంకా వాళ్ళని ఇబ్బంది పెట్టడం ఎందుకులే అని ...నా కిటికీ పక్క సీట్ వాళ్ళకిచ్చి ...నేను చివరి సీట్ కి మారిపోయా...
వాళ్లిద్దరూ చాలా హాపీగా చేతిలో చెయ్యేసుకుని మాట్లాడుకుంటూ కబుర్లలో లోకాన్ని పట్టించుకోవడం మానేశారు ...
ఇప్పుడా అబ్బాయి ...నాతో , లేదా ఎవరితోనూ మాటలు కలిపే పనిలో లేడు...వాళ్ళ వైఫ్ తో తప్ప ...
నాలుగుగంటలు జర్నీలో విడిగా కూర్చోలేరా అంటే ...
ప్రేమికులు తప్పకుండా కూర్చోలేరు అనే అంటాను ...పాపం ఎంత తపన పడిపోయాడు ...తన భార్య తన పక్కన కూర్చోవాలని ...
నేనిలా ఆలోచిస్తూ ఉండగానే ...అదే ఫ్లైట్ లో ప్రయాణిస్తున్న మా ఆయన చీకట్లో తడుముకుంటూ నా సీట్ దగ్గరకొచ్చి ..
"నా పక్క సీట్ ఖాళీగా ఉంది ...అక్కడ వచ్చి కూర్చుంటావా ..." అడిగారు ...
"ఎందుకు ...నాకిక్కడ బాగానే ఉంది ...నేను రాను ..." చెప్పా ...
"అక్కడకొస్తే మనం మాట్లాడుకోవచ్చు ..." అడిగారు ...
"ఏముంది మనం మాట్లాడుకోవడానికి ..." ఆశ్చర్యంగా అడిగా ...
సమాధానం లేదు ...
"అబ్బో ఇంతోటి ప్రేమికులు ...ఈ నాలుగు గంటలు మాట్లాడకపోతే ఊపిరాగి పోతుంది ...పొండి...పొయ్యి మీ సీట్ లో కూర్చోండి ..." చెప్పా మెల్లగా విసుక్కుంటూ ...
ఏంటో ...విచిత్రం ...బయటికెళ్లినప్పుడు ...అందరిముందూ ...ఫ్లైట్ లో , ఎయిర్ పోర్ట్ లో , పార్టీల్లో ...ఎక్కడ లేని ప్రేమ పొంగుకొస్తుంది ...
పార్టీల్లో కూడా అంతే ఫుడ్ తెచ్చుకోవడానికి నాకు ఓపిక లేనట్టు ...నేను తినకుండా తను ఎప్పుడూ తిననట్టు అతి వినయంగా ఫుడ్ తెచ్చి నా ముందు పెడుతూ ఉంటాడు ...అది కూడా లేడీస్ ముందు ..
నిజంగా నా గురించి తెలియని వాళ్లయితే ..."ఈవిడ చూడమ్మా మొగుడితో ఎలా అన్నం పెట్టించుకుని తింటుందో ...ఇంట్లో కూడా అంతేనేమో ..." అనుకోగలరు ...కానీ వాళ్లకేం తెలుసు ...ఇంట్లో తిన్న కంచం కూడా అక్కడే విసిరేసి పోతారని ...
ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు నా ఆలోచనల్లో నేను ఉండగానే ఫ్లైట్ గమ్యం చేరుకుంది ...
ఇదంతా ఎందుకు గుర్తొచ్చిందంటే ...
ఈ రోజు శుక్రవారం ...ఇవ్వాళ సాయంత్రం అయిదింటికి పోయాడు మనిషి ...ఇంతవరకు అంతు లేదు .. 12 అయింది ...ఎప్పుడొస్తారో తెలియదు ...
ఫ్రైడే వచ్చిందంటే చాలు ఎక్కడికి వెళ్తారో తెలియదు , ఎప్పుడొస్తారో తెలియదు ... భార్యకు చెప్పాలని బాధ్యత ఉండదు ...
కానీ ఫ్లైట్ లో మాత్రం ఓ నాలుగుగంటలు మాట్లాడకుండా నోరుమూసుకుని కూర్చోలేరు ...బాధ్యత కలిగిన భర్తలు ...!
Happy weekend!
No comments:
Post a Comment