బాధ్యత కలిగిన భర్తలు ...!

 "హాయ్" ఫ్లైట్ లో కిటికీ పక్క సీట్ లో కూర్చున్న నన్ను చూస్తూ విష్ చేసాడు ... మధ్యలో ఉన్న సీట్ తనదే అని చూపించి కూర్చుంటూ ఓ వ్యక్తి ...

అతని వయసు ఓ ఇరవై ...ఇరవై అయిదు మధ్యలో ఉండొచ్చు ...

"హలో ..." చెప్పా నేను కూడా అతన్ని వెల్కమ్ చేస్తూ ...

అవతలివైపు మూడో సీట్లో ఒక పాప (తెలుగు వాళ్ళ పాపే ) కూర్చుని ఉంది ...

కూర్చున్న వెంటనే అతను ఫోన్ తీసి ఏదో చాటింగ్ చేస్తూ ఉన్నాడు ...మధ్య మధ్యలో నా వైపు చూసి ఏదో మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు ...

ఇక్కడ ఎవరైనా అపరిచితులతో మాటలు కలపడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే ...ముందుగా... చాలామంది వాతావరణం గురించి గానీ ...ఆ రోజు ఎలా జరిగింది అని గానీ ...లేదా ప్రయాణం ఎలా ఉంది అని గానీ మొదలు పెడతారు ...

అందరిలాగే అతను కూడా మధ్యలో వాతావరణం గురించి ఏవో రెండు మూడు మాటలు మాట్లాడాడు ...మాటలు కలుపుతూ ...

అంతలో అవతలి వైపు కూర్చున్న పాప ఎక్కడికో వెళ్ళింది ...

"ఇక్కడ కూర్చున్న పాప ఎక్కడికి వెళ్ళింది ..." అడిగాడు నా వైపు తిరిగి ...

నేను చుట్టూ చూశా ఎక్కడకు వెళ్లిందా అని ...

"మళ్ళీ వస్తుందా ..." అడిగాడు ...

"వస్తుంది ...రెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్ళింది అనుకుంటా.." చెప్పా నాకు తెలియకపోయినా ...

అతను ఎవరితోనో ఫోన్ లో మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నాడు ...

కాసేపు ఆగాక ..

ఆ పాప ఇంకా రాకపోవడం గమనించి ...

"ఇంకా రాలేదు ...ఇక రాదా ..." అడిగాడు ...

ఏంటి ఇన్నిసార్లు నన్ను పాప గురించి అడుగుతున్నాడు ...బహుశా తను నా పాప అనుకున్నాడేమో అని ...

"ఇక రాదనుకుంటా ...బహుశా వాళ్ళ పేరెంట్స్ దగ్గరకు వెళ్లి ఉంటుంది ..." చెప్పా ..వాళ్ళ పేరెంట్స్ కూడా ఆ ఫ్లైట్ లోనే ఉన్నారని నాకు తెలుసు కాబట్టి ..

"నా వైఫ్ కూడా ఈ ఫ్లైట్ లోనే ఉంది ...తను ఇక్కడ కూర్చోవచ్చా ..." అడిగాడు మొహం వెలిగిపోతుండగా ...

ఖాళీగా ఉన్న సీట్లో కూర్చోవడానికి అభ్యంతరం ఎందుకు ఉంటుంది అని ఆలోచిస్తూ ...

"కూర్చోవచ్చు ...ఆ పాప కూడా ఇక రాకపోవచ్చు ..." చెప్పా ...

ఆ తర్వాత అతను వాళ్ళ వైఫ్ ని అడగడం ...తను ఫ్లైట్ స్టాఫ్ ని అడగడం ...వాళ్ళు ఒకే అనడంతో.. తను కూడా నా పక్కన ఉన్న సీట్ కి షిఫ్ట్ అయింది ..

అంతలో నేను రెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్లాల్సి వచ్చింది ...

ఇంకా వాళ్ళని ఇబ్బంది పెట్టడం ఎందుకులే అని ...నా కిటికీ పక్క సీట్ వాళ్ళకిచ్చి ...నేను చివరి సీట్ కి మారిపోయా...

వాళ్లిద్దరూ చాలా హాపీగా చేతిలో చెయ్యేసుకుని మాట్లాడుకుంటూ కబుర్లలో లోకాన్ని పట్టించుకోవడం మానేశారు ...

ఇప్పుడా అబ్బాయి ...నాతో , లేదా ఎవరితోనూ మాటలు కలిపే పనిలో లేడు...వాళ్ళ వైఫ్ తో తప్ప ...

నాలుగుగంటలు జర్నీలో విడిగా కూర్చోలేరా అంటే ...

ప్రేమికులు తప్పకుండా కూర్చోలేరు అనే అంటాను ...పాపం ఎంత తపన పడిపోయాడు ...తన భార్య తన పక్కన కూర్చోవాలని ...

నేనిలా ఆలోచిస్తూ ఉండగానే ...అదే ఫ్లైట్ లో ప్రయాణిస్తున్న మా ఆయన చీకట్లో తడుముకుంటూ నా సీట్ దగ్గరకొచ్చి ..

"నా పక్క సీట్ ఖాళీగా ఉంది ...అక్కడ వచ్చి కూర్చుంటావా ..." అడిగారు ...

"ఎందుకు ...నాకిక్కడ బాగానే ఉంది ...నేను రాను ..." చెప్పా ...

"అక్కడకొస్తే మనం మాట్లాడుకోవచ్చు ..." అడిగారు ...

"ఏముంది మనం మాట్లాడుకోవడానికి ..." ఆశ్చర్యంగా అడిగా ...

సమాధానం లేదు ...

"అబ్బో ఇంతోటి ప్రేమికులు ...ఈ నాలుగు గంటలు మాట్లాడకపోతే ఊపిరాగి పోతుంది ...పొండి...పొయ్యి మీ సీట్ లో కూర్చోండి ..." చెప్పా మెల్లగా విసుక్కుంటూ ...

ఏంటో ...విచిత్రం ...బయటికెళ్లినప్పుడు ...అందరిముందూ ...ఫ్లైట్ లో , ఎయిర్ పోర్ట్ లో , పార్టీల్లో ...ఎక్కడ లేని ప్రేమ పొంగుకొస్తుంది ...

పార్టీల్లో కూడా అంతే ఫుడ్ తెచ్చుకోవడానికి నాకు ఓపిక లేనట్టు ...నేను తినకుండా తను ఎప్పుడూ తిననట్టు అతి వినయంగా ఫుడ్ తెచ్చి నా ముందు పెడుతూ ఉంటాడు ...అది కూడా లేడీస్ ముందు ..

నిజంగా నా గురించి తెలియని వాళ్లయితే ..."ఈవిడ చూడమ్మా మొగుడితో ఎలా అన్నం పెట్టించుకుని తింటుందో ...ఇంట్లో కూడా అంతేనేమో ..." అనుకోగలరు ...కానీ వాళ్లకేం తెలుసు ...ఇంట్లో తిన్న కంచం కూడా అక్కడే విసిరేసి పోతారని ...

ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు నా ఆలోచనల్లో నేను ఉండగానే ఫ్లైట్ గమ్యం చేరుకుంది ...

ఇదంతా ఎందుకు గుర్తొచ్చిందంటే ...

ఈ రోజు శుక్రవారం ...ఇవ్వాళ సాయంత్రం అయిదింటికి పోయాడు మనిషి ...ఇంతవరకు అంతు లేదు .. 12 అయింది ...ఎప్పుడొస్తారో తెలియదు ...

ఫ్రైడే వచ్చిందంటే చాలు ఎక్కడికి వెళ్తారో తెలియదు , ఎప్పుడొస్తారో తెలియదు ... భార్యకు చెప్పాలని బాధ్యత ఉండదు ...

కానీ ఫ్లైట్ లో మాత్రం ఓ నాలుగుగంటలు మాట్లాడకుండా నోరుమూసుకుని కూర్చోలేరు ...బాధ్యత కలిగిన భర్తలు ...!

Happy weekend!

Ayothi

 Ayothi

-------

రిలీజ్ అయ్యి చాలా రోజులైంది కాబట్టి కొంచెం కథ చెప్పొచ్చు అనిపించింది ..

"పుణ్యక్షేత్రం రామేశ్వరం చూడాలని ఉత్తర భారతదేశం నుండి (కఠినమైన సనాతన నియమాలు అమలుపరిచే ఒక ఇంటిపెద్ద ఉన్న ) ఒక ఫామిలీ ప్రయాణం అవుతారు ...

ఆ కుటుంబంలో భార్య భర్తతో పాటు ... కాలేజ్ చదివే వయసున్న ఒక కూతురు ...స్కూల్ లో చదివే వయసున్న ఒక కొడుకు ఉంటారు ...

ట్రైన్ దిగాక రామేశ్వరం వెళ్ళడానికి ఒక కార్ అద్దెకు తీసుకుంటారు.. కార్ లోకి ఎక్కేముందు ... వాళ్ళ డాటర్ "అమ్మా బాత్ రూమ్ కి వెళ్ళాలి.." అడుగుతుంది ...

సనాతన నియమాలు పాటించే భార్య ...సనాతన నియమాలు అమలుపరచే భర్త అనుమతి కోసం భర్తని అడుగుతుంది ... తన కూతురికి బాత్ రూమ్ కి వెళ్లాల్సిన అవసరం ఉందని పెర్మిషన్ ఇవ్వమని ...

భర్త అందుకు అంగీకరించడు.. అందువలన ఆ అమ్మాయి బాత్ రూమ్ కి వెళ్లకుండానే కార్ ఎక్కుతుంది ...

ఆ తర్వాత సినిమా లో ఆ అమ్మాయి అది మర్చిపోయి ...కార్ కిటికీ లో నుండి ప్రకృతి అందాలను తమ్ముడితో కలిసి చూడడంలో నిమగ్నం అవడంతో .. చూసే ప్రేక్షకులమైన మనం కూడా ఆ అమ్మాయి బాత్ రూమ్ కి వెళ్ళలేదు అనే విషయం మర్చిపోతాం ..

ఆ తర్వాత కొన్ని వరుస సంఘటనలతో ...అనుకోని మలుపులతో ...ఆ కారుకి యాక్సిడెంట్ కావడం ...ఆ మదర్ కి సీరియస్ అవ్వడం ... ఆమెని హాస్పిటల్ లో అడ్మిట్ చేయడం ... ఆ టాక్సీ డ్రైవర్ తాలూకా వాళ్ళు అనుకోకుండా వీళ్ళ దగ్గరకొచ్చి ఈ పిల్లలని చూసి జాలి పడడం... ఈ పిల్లలు కూడా సహాయం చేయమని అర్ధించడం.. ఆ హాస్పిటల్ నుండి మరో హాస్పిటల్ కి ట్రావెల్ చేయాల్సి రావడం ... అంబులెన్స్ లోనే ఆమెకు సీరియస్ కావడం ... ఆమె చనిపోవడం ...

ఇవన్నీ జరిగినంతసేపు ... క్షణ క్షణం ... అనే సమయానికి ప్రాణం విలువను ముడిపెట్టి మనం కూడా ఆ పిల్లల్తో అంబులెన్స్ లో ప్రయాణిస్తూనే ఉంటాం ...

ఇక సమయానికి మించి ప్రాణం ప్రయాణించింది తెలిసాక. అప్పటి దాకా ... అమ్మా అమ్మా అని ఆ ప్రాణానికే పేరు పెట్టి శబ్దం చేసిన ఆ పాప నిశ్శబ్దమై ... వచ్చి ... "భయ్యా ..నేను బాత్ రూమ్ కి వెళ్ళాలి ..." అని ఆ అపరిచిత వ్యక్తిని అడిగినప్పుడు ...

ఎవరిని నిందించాలి నిజంగా నాకు అర్ధం కాలేదు ...

అందుకే చెలియలి కట్టను తెంచుకుని విలయము విజృంభించినట్టు ... కళ్ళ పొరలను చీల్చుకుని కన్నీరు వరదలై ప్రవహించింది ...

ఎప్పుడూ అనుకునేదే అయినా మళ్ళీ అనుకుంటే తప్పేం లేదు ...

"ఈ తమిళ్ డైరెక్టర్స్ సినిమాని సినిమాలా తీయరు ఎందుకో ...ఒక జీవితంలా తీస్తారు ...అందుకే తీసేటప్పుడు వాళ్ళు జీవిస్తారు ...చూసేటప్పుడు మనం మరణిస్తాం ...మళ్ళీ జన్మించడం కోసం ..."!

PS: ఈ సినిమా చూడమని నా పిల్లలకు నేను సజెస్ట్ చేయలేను ... ఇంత దుఃఖాన్ని భరించలేరేమో అని నా భయం ...అంతే !

ఫేస్ బుక్ పోస్ట్ లు ఇంతగా వెంటాడుతాయా ...

 "ఫలానా వాళ్ళ గురించి ఫేస్ బుక్ లో వ్రాశావంట.. వాళ్ళు నాతో చెప్పుకుని బాధపడ్డారు ..." అడిగారు మావారు మొన్నొక రోజు ...

"ఈ మధ్య అసలు నేను ఫేస్ బుక్ లో ఏమీ వ్రాయడం లేదే ..." సాలోచనగా చెప్పా ...

"నేను కూడా వెతికాను ...నాకేం కనిపించలేదు ...."అడిగారు ...

"ఓ అదా ...ఎప్పుడో ఓ రెండేళ్లు అయింది అది వ్రాసి ...అయినా ఆ పోస్ట్ లో ఎక్కడా వాళ్ళ పేరు వ్రాయలేదు ...అది వాళ్ళ గురించే వ్రాశానని ఎలా అనుకున్నారు ..." గుర్తొచ్చి అడిగా ...

"అంటే డబ్బులు అప్పుగా ఇచ్చింది వాళ్ళకే కదా ... అందుకే" చెప్పారు

"అయినా ఆ పోస్ట్ లో ఎక్కువగా తిట్టింది మిమ్మల్నే ...అలా అప్పులిచ్చినందుకు ...ఏమైనా ఫీల్ అయితే మీరు అవ్వాలి కానీ ...వాళ్ళెందుకు ఫీలయ్యారు ...నేను ఎప్పుడు పోస్ట్ లు వేసినా ,,,మిమ్మల్నే ఎక్కువ తిడతాను ...అది మీకూ తెలుసు ...." చెప్పా ...

"ఇప్పుడు వాళ్ళు ఫోన్ చేసింది ఎందుకు అంటే ...., వాళ్ళ చెక్ నీ దగ్గర ఉందంట కదా ...వాళ్ళు అసలు వరకు ఇచ్చారు ...వడ్డీ ఇవ్వలేం అని చెప్పారు కదా ...అది మళ్ళీ అసలు కూడా ఇవ్వలేదని కేస్ వేస్తే మళ్ళీ వాళ్లకు ఇబ్బంది అని అడగడానికి ...చేసారు ..." కారణం వివరించారు ...

"లక్ష్మి అలాంటి పని చేయదు ...అని చెప్పాననుకో ..." మళ్ళీ ఆయనే చెప్పారు ...

"మీరిద్దరూ ఒకరినొకరు ఓదార్చుకోవడానికి ఏం చెప్పుకున్నారో పక్కన పెడితే .... ఇండియాలో ఆ చెక్కు నా చేతికి వచ్చిన వెంటనే ...అసలు మొత్తం ఇచ్చారు అని చెప్పారు కాబట్టి ....వెంటనే చెక్కు చింపేశాను ...ఆ విషయం వాళ్లకు కూడా చెప్పి ...నిశ్చింతగా ఉండమని చెప్పండి ..." చెప్పా ...

ఇదంతా కూడా ఎవరు చదువుకుంటారో వాళ్ళు కూడా నిశ్చింతగా ఉండండి ...

వడ్డీ కోసం ఆశపడి ...అసలు ఇచ్చినా ...అసలే ఇవ్వలేదని చెక్కులు కోర్టుకి వేసేంత ఓపిక ఎవరికుంది చెప్పండి ...?!

(Note: ఫేస్ బుక్ పోస్ట్ లు ఇంతగా వెంటాడుతాయా ...?!)

ఆ పుస్తకం మా ఊరు వాళ్ళు వ్రాసిందే ...

 "ఎవరు వ్రాసారు ఈ పుస్తకం ... మీ ఊరు వాళ్ళ లాగా ఉన్నారు ..." టీపాయ్ మీద ఒక పుస్తకాన్ని తీసి చూస్తూ అడిగారు కొన్నాళ్లక్రితం మావారు

ఆ పుస్తకం మా ఊరు వాళ్ళు వ్రాసిందే ...నాకు ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు గిఫ్ట్ గా ఇచ్చారు ...

"అవును మా ఊరు వాళ్ళే వ్రాసారు ...." చెప్పా ...ఒకింత గర్వంగా

"అబ్బో ...మీ ఊర్లో పుస్తకాలు వ్రాసేంత గొప్ప వాళ్ళు ఉన్నారా ..." పేజీలు తిరగేస్తూ నా వైపు చూడకుండానే చెప్పారు ...

ఒకవేళ వాళ్ళ ఊరు ఆడవాళ్లను వాళ్ళ భర్తలు కూడా అలాగే అంటారేమో మరి ...

మగవాళ్లకు కొందరికి ..., ఆడవాళ్ళ పుట్టింటి వాళ్ళను , వాళ్ళ ఊరుని , వాళ్ళ జిల్లాని, వాళ్ళని ...తక్కువగా చేసి చూస్తే వచ్చే ఆనందం ఏమిటో నాకు ఎంత ఆలోచించినా అర్ధం కాదు కొన్నిసార్లు ...

అదే వాళ్ళ వాళ్ళ సొంత ఊరులో నేరస్థులు కూడా గొప్పవాళ్లే అని ... నిశానీలు కూడా ఎంతో ప్రతిభ కలవారని .. తాగుబోతులు కూడా పద్దతి కలవారని .. దొంగలు కూడా నిజాయితీ పరులని ...సమర్ధించుకుంటూ బ్రతికేస్తూ ఉంటారు ...

ఇలాంటి ప్రశ్నలకు ఏమైనా సమాధానం చెప్పడం కన్నా మౌనంగా ఉండడం బెటర్ అని ...సైలెంట్ గా నా పని నేను చేసుకుంటూ ఉన్నా ....

"ఎవరు ఈయన ...ఈయన వయసు ఎంత ఉంటుంది ...." ఆరాగా అడిగారు మళ్ళీ ఆయనే ....

"మీరనుకునే వయసు కాదులే ...అంత అనుమానం అవసరం లేదు ...ఆయన మా నాన్న వయసు వారు ..." క్లారిటీ ఇచ్చా ...

"అనుమానం కాదు .. ఇంత బాగా వ్రాసారు కదా ....ఎంత వయసు ఉంటుందో అని అడిగా ..." సమర్ధించుకుంటూ చెప్పారు ...

"చదవకుండానే బాగా వ్రాసారని తెలిసిందా ...వేషాలు కాకపోతే ..."

"ముందుమాట చదివా ..."

ఎప్పటికీ మారరు.. మనసులో అనుకున్నా .. పైకి అనలేదు !

Happy long weekend!

కాపాడడాలు లేవు...కాపాడుకోవడాలు లేవు ...

 మా ఆయన ఫ్రెండ్స్ ... మా ఆయన్ని అనుక్షణం కాపాడాలని ప్రయత్నిస్తూ ఉంటారు ....అంటే , ఎక్కడికైనా వెళ్లి ఫోన్ ఎత్తకపోతే ...వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ దగ్గరికి వెళ్లారేమో అని వాళ్ళ నెంబర్ కి చేసాననుకోండి ...వాళ్ళు వెంటనే నిజాలు చెప్పరు.. అయ్యో ఎవరి దగ్గర ఉన్నానని చెప్పారో అని ఆలోచిస్తారు ....అతి కష్టం మీద ...ఇక్కడకు రాలేదండీ అని చెప్పి ...తర్వాత మళ్ళీ ఆయనకి కాల్ చేసుకుని ....ఎక్కడ ఉన్నావు ....ఇరుక్కు పోలేదు కదా అని కన్ఫర్మ్ చేసుకుంటారు ...

ఒక్క కాల్ చేస్తే ఇంత బ్యాక్ గ్రౌండ్ వర్క్ జరుగుతుంది ... అది ఫ్రెండ్స్ అందరి మధ్య ఉన్న అండర్స్టాండింగ్ ... ఒకరికొకరు చక్కగా కాపాడుకుంటారు ....

ఇక పిల్లల విషయానికి వస్తే ... వాళ్ళూ అంతే ...ఒకరికి సంబంధించిన సీక్రెట్స్ మరొకరి దగ్గరినుండి రాబట్టలేం .. నాకు తెలియదు మమ్మి అదెక్కడికి వెళ్లిందో అంటారు ... తన ప్లాన్స్ ఏంటో కనుక్కుని చెబుతాను అంటారు ...ఒకవేళ ఏదైనా మనతో చెప్పినా కూడా మళ్ళీ అడగొద్దు అని ప్రామిస్ తీసుకుని మరీ చెప్తారు ...వాళ్ళను వాళ్ళూ చక్కగా కాపాడుకుంటారు ...

అదే లేడీస్ ..అంటే మా విషయానికి వస్తే ...ఎవరి సీక్రెట్స్ వాళ్ళు దాచుకుని ....ఎవరి తిప్పలు వాళ్ళు పడాల్సిందే తప్ప ...ఈ సహకారం , అండర్స్టాండింగ్ ఏమీ ఉండవు ..

కాపాడడాలు లేవు...కాపాడుకోవడాలు లేవు ...

పైగా ఏదైనా తప్పులు చేసేస్తామేమో అని ....నాలుగు నీతి కథలు , నీతి వాక్యాలు తగిలించి మనల్ని సన్మార్గంలో పెడుతూ ఉంటారు లేడీ ఫ్రెండ్స్ ...

ఇట్లుంటది .., Happy Weekend!

ఇవ్వాళ కాసేపు గార్డెన్ వర్క్ చేసుకున్నాను ...

 ఇవ్వాళ కాసేపు గార్డెన్ వర్క్ చేసుకున్నాను ....అంటే ...గడ్డి అంత క్లీన్ చేసి ... మొక్కల కోసం రెడీ చేయడం అన్నమాట ..

గార్డెన్ లో మొక్కలన్నీ చచ్చిపోయాయి ... మళ్ళీ అన్ని మొదలుపెట్టుకోవాలి ...

నేను ఇండియా వచ్చేటప్పుడు ...నీళ్లు లేక చచ్చిపోతాయేమో అని ....రోజూ నీళ్లు పోయండి అని ఇంట్లోవాళ్ళకి గుర్తు చేసేదాన్ని ...

కానీ అవి నీళ్లు లేక చచ్చిపోలేదు ....చలి ఎక్కువై , వర్షాలు ఎక్కువై ...చలికి వర్షాలు తోడై ...చనిపోయాయి ...

నీళ్లు ఎక్కువైతే ఇంక ఎవరు మాత్రం చేసేదేం ఉంది ...

అయినా ...కాలిఫోర్నియా వచ్చాక ..ఇంత వర్షాలు నేనెప్పుడూ చూడలేదు ...

ఇంకో మూడు రోజులు వరసనే వర్షాలున్నాయి ...

ఆ తర్వాత కూడా ఇంకో వారం చలి ఉండొచ్చు ...

అప్పుడు మొక్కలు మొదలుపెడదాం అని ఎదురు చూస్తున్నా ...

అంతవరకూ ఖాళీ దొరికితే గడ్డి పీకడం తప్ప ...గార్డెన్ లో పనేం లేదు ...

నేను వర్షం ఇండియాలో పడితే ఎంజాయ్ చేస్తానా ...లేక అమెరికాలోనా అని ఆలోచిస్తూ ఉంటా ...

కానీ నాకు వర్షం మా ఊరులో పడితే ఇష్టంగా ఉంటుంది ...

అక్కడైతే మా అమ్మ పకోడీలు , గారెలు, అట్లు, పులిహోర ...ఇలాంటివి వండిపెడుతూ ఉండేది ...అప్పుడప్పుడు గొడుగేసుకుని పరిగెత్తుకుంటూ బయటకు వెళ్లి ...కావాల్సినవి తేవడం ...రేడియో వింటూ ...తింటూ కూర్చోవడం ...ఇదే పని ...

ఇక్కడేంటొ వర్షం పడితే కూడా రూల్స్ కి తగ్గట్టు సైలెంట్ గా పడి వెళ్ళిపోతుంది అనిపిస్తుంది ...

ఓ ఉరుము ఉండదు ...ఓ మెరుపు ఉండదు ...

అదే మా ఊరులో అయితే ....పెళ పెళ మని ఉరుములు ...మెరుపులు ..గాలి ...(అది మళ్ళీ పెద్దగా వస్తే భయం ) ఇవన్నీ వస్తే గానీ వాన రాదు ...

ముందుగా వచ్చే ఈ హంగామా తోనే మనసంతా హాయిగా ఉంటుంది ....

అందుకే మా ఊరులో వర్షం నాకిష్టం ...

విత్తనాలు తెచ్చావా వచ్చేటప్పుడు అని కొందరు ఫ్రెండ్స్ ఇక్కడ అడిగారు ...

అలాంటివి కొన్ని నేను చెప్పకూడదు ...వాళ్ళు అడగకూడదు ...అవి మొలిచినప్పుడు ...మొక్కలు వచ్చినప్పుడు అందరికీ తెలుస్తుంది ...

కాబట్టి ...ఈ వర్షాలు / చలి ...తొందరగా తగ్గాలని అందరూ కోరుకోండి ...!

ఇవ్వాళ పొద్దున్నే కాఫీ పెట్టుకోవడనికి పాలు

 ఇవ్వాళ పొద్దున్నే కాఫీ పెట్టుకోవడనికి పాలు కోసం చూస్తే పాలు అయిపోయాయి ...

"అయ్యో ...పాలు లేవు కాఫీ కి" చెప్పారు మావారు దిగాలుగా ...

నేనేం బదులు చెప్పలేదు ...

"తెస్తాను ..వెళ్లి " చెప్పారు

దానికీ నేనేం మాట్లాడలేదు ...

కాసేపు అక్కడే తారట్లాడి ...,

"పోనీ స్టార్ బక్స్ కాఫీ తాగుదామా ...ఈ రోజుకి ..., తెమ్మంటావా ..." అడిగారు ...

"వద్దు ...." చెప్పా ..

స్టార్ బక్స్ దగ్గరికి వెళ్ళినోళ్లు పాలు తేలేరా?! అనుకున్నా ...అనలేదు ...

"ఉండు ఉండు ...బ్లాక్ కాఫీ తాగుదాం ...మిషన్ ఆన్ చేస్తా ..." అంటూ హడావిడిగా మిషన్ ఆన్ చేసారు ...

నాకా బ్లాక్ కాఫీ ఇష్టం ఉండదు ....అయినా సరే మీ ఇష్టం అని చెప్పా ...

ఏమనుకున్నారో తెలియదు ... కాఫీ మాట మర్చిపోయి నా పని నేను చేసుకుంటుంటే ...వచ్చి " పాలు తేవడానికి వెళ్తున్నా " చెప్పారు ...

నేనేం బదులు చెప్పలేదు ...

అది ఎంతో దూరం ఉండదు.. కార్ వేసుకుని వెళ్తే ఒక్క నిమిషం పడుతుంది .. 0.7 మైల్స్ ఉంటుంది..

అయినా పాలు అయిపోయాయని చూసుకుని ...రాత్రి అయినా తెచ్చి ఉండొచ్చు ...

పొద్దున్నే వర్క్ టెన్సన్స్ ఉంటాయి కాబట్టి ...

పిల్లలుంటే వాళ్ళే తెస్తారు అయిపోయిన వెంటనే ...

ఇదివరకంతా.. మాఆయన చదువుకుంటున్నాడు ....మా ఆయన ఉద్యోగం వెలగబెడుతున్నాడు .. మా ఆయన విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నాడు అని అన్ని నేనే తెచ్చేదాన్ని అనుకోండి ...

ఒక్క పాలు మాత్రం ...అయిపోయినప్పుడు తెచ్చుకోవాలి కదా ...

కానీ ఆ ఒక్కటి తెమ్మంటే కూడా ...వంద కారణాలు ...నూటొక్క వంకలు వెతుక్కునే మనస్తత్వం చూసి చూసి విసిగిపోయా ...

ఇప్పుడు మాత్రం ..పిల్లలు లేనప్పుడు ... మాట్లాడకుండా తెచ్చినప్పుడే కాఫీ తాగుదాంలే అని నిమ్మకు నీరెత్తినట్టు కూర్చోవడం నేర్చుకున్నా ...

తెచ్చే ముందు ...ఆయనగారు వేసే డాన్సులు, చెప్పే వంకలు చూసి కూడా మౌనంగానే ఉంటా ...

తెస్తే కాఫీ తాగుతా.. లేకపోతే ఎన్నాళ్లయినా కాఫీ లేదు ఏం లేదు ...అంతే ..

---------------------

ఆడవాళ్లంటే ... వీరనారిలా ...ఆ పని చేయాలి ...ఈ పని చేయాలి ...అది సాధించాలి ...ఇది సాధించాలి ... ఆ చేతిలో సుత్తి...ఈ చేతిలో కత్తి ...చేతులు సరిపోకపోతే మరో పది చేతులు సృష్టించి మరీ ...చేతికో పలుగూ పారా ఇచ్చి ... బయట పనులు ....ఇంట్లో పనులు ...అని ఏ మాత్రం తేడా లేకుండా నెత్తి మీద వేసుకుని చేయడం మాత్రమే కాదు ....

కొన్ని పనులు చేయకుండా ఉండడం నేర్చుకోవాలి ...

ఇంట్లో బాధ్యతలు అనేవి అందరూ సమిష్టిగా పంచుకోవాలి అని కుటుంబ సభ్యులకు తెలియజేయాలి ...మనకు నచ్చనప్పుడు ....చేయలేనప్పుడు ....చేయడం ఇష్టం లేనప్పుడు ...ఆ పని నేను చేయలేను , చేయను అని స్పష్టంగా చెప్పగలగాలి ...

ఒత్తిడికి గురవుతూ కూడా ఎవరికీ చెప్పలేక ...తలకు మించిన బాధ్యతలతో సతమతమవ్వకుండా ...కొంత ఒత్తిడిని తగ్గించుకునే ప్రయత్నం చేయాలి ...

పనులు నేర్చుకోవడం ...అసాధ్యం అయినవి సాధించడం మాత్రమే కాదు ...

పనులు చేయకుండా ఉండడం ...విశ్రాంతి తీసుకోవడం ... పనుల భారాన్ని పంచడం ఎలాగో కూడా తెలుసుకోవాలని .. నా ప్రయత్నం ...!

Happy women's day!

నేను మొన్న ఓ పనిమీద నా ఫ్రెండ్ తో

 నేను మొన్న ఓ పనిమీద నా ఫ్రెండ్ తో కార్ లో వెళ్తున్నా ...

తన హస్బెండ్ ఒక అడ్రస్ చెప్పి ... ఆ అడ్రస్ దగ్గర ఒక వ్యక్తి మీ కోసం వెయిట్ చేస్తూ ఉంటాడు ... అతన్ని కలవండి ....అతను మీరు వెళ్లాల్సిన ప్లేస్ కి తీసుకుని వెళ్తాడు అని చెప్పారు ...

తను ఎక్కువగా బయటకు వెళ్ళదు.. నాకు సిటీ కొత్త ...

"నీకు దారి తెలుసు కదా" అడిగా తనని ...

గుర్తుందిలే పద అంది ...

బయల్దేరాక ...కాస్త దూరం వెళ్ళగానే వాళ్ళాయన దగ్గరనుండి కాల్ ...ఎంత దూరం వెళ్లారు ..ఎక్కడున్నారు అని ..

ఇదిగో ఇక్కడ ఉన్నాం ...ఈ రోడ్డు దాటుతున్నాం అని తను చెబుతుంది ...

కాసేపాగాక మళ్ళీ ఫోన్ ఎక్కడున్నారు అని ...మళ్ళీ చెప్పాం ...

ఇలా కాదని ..నేను పక్కనే కారాపి .. అయన నీకు చెప్పి ...నువ్వు నాకు చెప్పి పుణ్య కాలం పూర్తవుతుంది కానీ ...ఆ అడ్రస్ దగ్గర్లో ఉన్న ఏదైనా గుర్తు చెప్పు అది మ్యాప్స్ పెడతాను అని చెప్పా ...ఏదో స్టేడియం పక్కన అని చెప్పింది ... స్టేడియం అడ్రస్ పెట్టుకుని బయల్దేరాం ...

అంతలో మళ్ళీ ఫోన్ ... మేం జి.పి.యస్ ఫాలో అవుతున్నాం ...తప్పిపోతే చెబుతాం అని చెప్పమని చెప్పా ...

చెప్పాక కూడా అతను ఫోన్స్ చేయడం మాత్రం ఆపలేదు ...సేఫ్ గా వెళ్తున్నారా లేదా అని ..

మొత్తానికి డెస్టినేషన్ రీచ్ అయ్యాం ...

పనైపోయాక ...మళ్ళీ జి.పి.యస్ పెట్టుకుని ఇంటికి వచ్చేశాం ..

నాకెందుకో మా ఆయన గుర్తొచ్చాడు ....ఊరికే గుర్తు రారు మహానుభావులు ..

ఈ ఎపిసోడ్ మొత్తంలో మా ఆయనైతే ఏం చేస్తాడా అని ఆలోచించా ...

ఇంటిదగ్గర బయల్దేరడంతోనే తలుపేసుకుని ...ఏ సినిమానో పెద్ద సౌండ్ పెట్టుకుని హాయిగా చిప్స్ తింటూ ..ఫోన్ చేసినా కూడా ఎత్తడమే ఉండదు ..

దేవుడా అనుకుని ...నవ్వుకున్నా ..

ఇవ్వాళ ఫోన్ చేసినప్పుడు అదే అడిగా ...

వాళ్లిద్దరూ చిన్నప్పటి చడ్డీ దోస్త్ లు ...అందుకే అడగాలనిపించింది ...

"ఏమండీ ...మీ ఫ్రెండ్ మేం బయటికెళ్ళాక ...పాపం వీళ్ళు ఎలా వెళ్లారో ఏంటో అని వంద సార్లు కాల్ చేసారు ...మీకు నేను ఎక్కడికి పోయానో ఎప్పుడొస్తానో ..ఎలా ఉన్నానో అనే చింతే ఉండదు ...ఫోన్ చేయడం మాట అటుంచి ...కనీసం చేసినప్పుడైనా అడగరు ...ఎందుకని ..." అని ప్రశ్నించా ...

"అది ...capability మీద ఆధారపడి ఉంటుంది ...నువ్వు capable అని నేను నమ్మాను అందుకే అడగను" చెప్పారు ...

"కబుర్లు చెప్పొద్దు ...ఇవ్వాళ నేను capable ... కానీ capable కానప్పుడు .. అలా అని మీరు నమ్మనప్పుడు .. స్టార్టింగ్ లో నాకేమీ చేసుకోవడం రానప్పుడు కూడా మీరు నన్ను అడగలేదు ..." గుర్తు చేశా ..

"నాకు ఉన్నది ఉన్నట్టుగా ప్రాక్టికల్ గా ఉండడం ఇష్టం ...డ్రామాలు ఇష్టం ఉండదు ..." చెప్పారు ...

"మీకు డ్రామా ఇష్టం లేదు ...కానీ మీకు డ్రామా చేసే వైఫ్ కావాలి ...అంతేనా ..." అడిగా ..

"నిజమే ..." అంగీకరించారు ..

ఇంకా ఏదో చెప్పబోయారు ..

"ఇంక అయిపొయింది, ఆ టాపిక్ వదిలేసి వేరే టాపిక్ లోకి వెళదాం" చెప్పా ....కూల్ గా ..

నేను వ్రాసినవి కొందరికి

 నేను వ్రాసినవి కొందరికి భయం, కొందరికి విమర్శనాత్మకంగా అనిపిస్తుంటే .. అందుకు నేను చింతిస్తున్నా ...

దాని వెనుక ఉన్న నిజాల్ని అర్ధం చేసుకుంటారని ఆశిస్తున్నా ...

నేను నాకెదురైన సంఘటనల్నే వ్రాస్తున్నా కానీ కల్పనలు కాదు ...

నాకెదురైన సంఘటనలు అందరికీ ఎదురుకావాలని లేదు ....అందరూ ఇలాంటి స్థితి గతుల్లోనే ఉంటారని కాదు ...

అమెరికాలో పిల్లలున్నవాళ్ళు భయపడకండి ...వాళ్ళు ఇలాంటి పరిస్థితులుంటే మీ దగ్గరికి రారేమో అని ..

వాళ్ళు తల్లితండ్రుల కోసం వస్తారు ...ఇక్కడున్న జ్ఞాపకాల కోసం వస్తారు ..

వచ్చిన తర్వాత కొన్ని రోజులకు కానీ అడ్జస్ట్ అవలేరు ...అది సర్వ సాధారణం ...

ఏం మీరు అమెరికా వస్తే ఈజీగా ఒక్క రోజులో అడ్జస్ట్ కాగలరా ...

అక్కడ ఎలా జీవించాలో ఒక్క రోజులో మీకు వచ్చేస్తుందా ...

మీరు ఫ్లైట్ లో ఎకానమీలో ఎక్కడ కూర్చోలేకపోతారో అని ...పిల్లలు ఎకానమీ క్లాస్ లో ఉండి , తల్లితండ్రుల్ని బిజినెస్ క్లాస్ లో తీసుకెళ్లే పిల్లలున్నారు ...

పిల్లలు అమెరికా వెళ్లి ఒక జీవన విధానానికి అలవాటు పడిన తర్వాత ....ఎప్పుడో ఒకసారి ఇక్కడికొస్తే ఈ జీవనానికి , మారిన పరిస్థితులకు అడ్జస్ట్ అవడానికి కాస్త టైం పట్టదా ...

మారిన రూల్స్ అర్ధం చేసుకోవద్దా ...

ఆ సందర్భాల్లో ఎదురైన కొన్ని సంఘటనల్నే నేను వ్రాస్తున్నా ...

నేను ...ఇక్కడి ప్రదేశాలనో ..లేక ప్రభుత్వాన్నో విమర్శించాలని కాదు ...

అలా విమర్శించాలి అనుకుంటే ఇలా డొంక తిరుగుడుగా వ్రాయాలని కూడా అనుకోను ...

ప్రభుత్వాన్ని డైరెక్ట్ గా విమర్శించే హక్కు నాకు ఉంది..బాధ్యత కూడా ఉంది ..

కాబట్టి నేను వేసిన పోస్ట్ ల్లో ఏదేదో వెతికి అవి విమర్శలు అనుకోవద్దు ...

అలాగే మీ అమెరికా వెళ్లిన పిల్లలు ఇక్కడికి రారు అని భయపడొద్దు ...వాళ్ళు వచ్చేలా కొన్ని సౌకర్యాలు కల్పించడానికి ప్రయత్నించండి ...బేసిక్ వి ...

అందులో పరిశుభ్రత చాలా ముఖ్యమైంది ...విలాసాలు అవసరం లేదు ...

తల్లితండ్రులు పిల్లలు ఒకరినొకరు ఎవరికేం కావాలో అర్ధం చేసుకుంటే ...చింతించాల్సిన అవసరం లేదు ...

అలాగే నాకెదురైన ఆహార అలవాట్లు ఒక తెగ వారికి చెందినవి ..

వాళ్ళ జీవన విధానం అది ...మా ఊర్లో కూడా అలాంటి వాళ్ళు ఉన్నారు ...వాళ్ళ కులం గురించి ప్రస్తావించదల్చుకోలేదు..

వాళ్ళతో కలిసి జీవించడం , వాళ్ళ ఆహార అలవాట్లు అర్ధం చేసుకోవడం అనేది అదృష్టంగా భావించాలి ...అసహ్యించుకోకూడదు ..

ఆదిమ మానవుడి ఆహార వేటలో వాళ్ళు ఏం దొరికితే అది తిని బ్రతికారు..

వాళ్లకు కూడా మనం తినే రిచ్ మెనూ దొరికితే అలాంటి ఆహారం ఎందుకు తింటారు ...

అయినా అమెరికాలో షాప్స్ లో దొరికే కొన్ని జంతువుల పేర్లు కూడా నాకు తెలియదు ..

వివిధ దేశాల వాళ్ళు అవి తింటూ ఉంటారు అని అనుకుంటా ...

మరీ ఎక్కువ ఆలోచించకుండా ...దేశభక్తిని , మానవత్వాన్ని అవసరమైన ప్రదేశాల్లో వాడండి ..!

ఇవ్వాళ మధ్యాహ్న్నము నా భోజనం ...

 ఇవ్వాళ మధ్యాహ్న్నము నా భోజనం ...

వోది పిట్ట కూర, తోటకూర , దొండకాయ కూర ..

ఈ వోది పిట్టలు ఒక్క వడ్లు మాత్రమే తింటాయంట ...అందుకే వాటికి ఆ పేరు వచ్చింది ...రాత్రి పూట వెళ్లి పట్టుకుని వస్తారు పొలాల్లో దొరుకుతాయి ...

కోడి కూర లాగే ఉంటుంది ...తిని చూడమని బలవంతం చేశారు ...

సరే అని ఒకే ఒక్క స్పూన్ వేసుకుని చూశా.. బాగానే అనిపించింది ... ఫ్రై కూడా పెట్టారు ..

నిన్న ...చేపల కూర ...అవేవో లోకల్ గా దొరికే చేపలు...పండు చేప అంట ..కోరమీను కూడా ...

రెండు రకాల చేపలు కలిపి కూర చెయ్యొచ్చని ఫస్ట్ టైం అర్ధం అయింది ..

ఎలా వండమంటారు కూర అని అడిగారు .. మీ స్టైల్ లో నే చేయండి అని చెప్పా ..

కానీ ఏమాటకామాటే పులుసు తక్కువ వేసినా ....చాలా బాగా చేశారు ...

బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి లంచ్ కి మధ్యలో రొయ్యల వేపుడు స్నాక్ అంట ...

ఇదొక వైల్డ్ లైఫ్ .. వీళ్ళు వీళ్ళ ఆహార అలవాట్లు విచిత్రంగా ఉన్నాయి ...

సంస్కృతి అంటే ముఖ్యంగా ఆహార అలవాట్లే కదా ...

వీళ్ళు చాలా జంతువుల్ని తింటారు ... అవన్నీ వీళ్ళే వేటాడి తెచ్చుకుంటారు చాలావరకు ..

వీళ్ళు ఎలుకలు కూడా తింటారని తెలిసి చాలా ఆశ్చర్యం వేసింది ...అలాగే కోడి తినరట...ఏంటో ...

రేపు ఉంటానంటే ఇవి తెస్తాం అవి తెస్తాం అంటారు ...

మొత్తానికి మా ఆయన అందుకే ఇక్కడికొచ్చి కదలరు అని అర్ధం అయింది ...!