ఇండియా వచ్చేటపుడు

 ఇండియా వచ్చేటపుడు ఫ్లైట్ లో నా పక్కన ప్రయాణం చేసిన ఒకమ్మాయి, మాటల సందర్భంలో, తను డాక్టర్ అని.. ఏదో షార్ట్ టైం ట్రైనింగ్ కోసం అమెరికా లో వర్క్ చేస్తుందని తెలిసింది ...

"ఇక్కడ (అమెరికాలో ) మెడికల్ సిస్టం నాకు నచ్చలేదండి" అని చెప్పింది ...

ఎవరైనా ఏదైనా నచ్చలేదంటే అది ఎందుకు నచ్చలేదో తెలుసుకోవడం ...లేదా వాళ్ళ అభిప్రాయాన్ని గౌరవించడం మన ధర్మం ...మనం ప్రతి అభిప్రాయానికి ఏకీభవించాల్సిన అవసరం కూడా లేదు ...

లేదా ఫేస్ బుక్ లో లాగా...ఒక అభిప్రాయం పోస్ట్ చేయగానే పొలోమని అది అక్కడ వంకర పోయింది ...ఇది ఇక్కడ సరిచేయాలి అని ఒక పట్టకారు పట్టుకుని పడిపోవడం కూడా కాదు ...

"సాధారణంగా ఇక్కడ ఇన్సూరెన్స్ మీద ఆధారపడి ఉంటుంది ...మన ఇన్సూరెన్స్ కవరేజెస్ ...అవి ఏ డాక్టర్ కవర్ చేస్తారు చూసుకుని మనం సంప్రదించాలి ...మీకెదురైన డిఫికల్టీస్ ఏంటి.. " అడిగా ..

"అరె ప్రతి ఒక్కటి డాక్టర్ రిఫర్ చేయాలి అంటారు .... అరె ...నేను డాక్టర్ ని బాబు ...నా గురించి నాకు తెలుసు ...నేనే అడుగుతున్నా ....మందులివ్వండి అన్నా ఇవ్వరు మెడికల్ షాప్ లో ..." చెప్పింది కొంచెం విసుగ్గా ...

"అవును ఇవ్వరు .. కొన్ని కొన్ని ఏంటి బయాటిక్స్ డాక్టర్ మాత్రమే రెఫర్ చేయాలి .." చెప్పా అంగీకరిస్తున్నట్టు ...

"పైగా ...ఒక డాక్టర్ దగ్గర అన్ని ట్రీట్మెంట్స్ దొరకవు ...ఉదాహరణకు ..ఒక రేడియాలజీ అప్పోయింట్మెంట్ తీసుకోవాలంటే రెండు నెలలకు కానీ దొరకదు .." చెప్పింది తను

"రేడియాలజీ అప్పోయింట్మెంట్ మీరు చెప్పింది నిజమే ..కానీ కొన్ని లొకేషన్స్ లో ఎర్లీ అపాయింట్మెంట్స్ దొరకొచ్చు ...వాళ్ళే చూసి చెబుతారు ...ఏ లొకేషన్ లో ఏ టైం లో అందుబాటులో ఉంది అని ...అది ఇన్సూరెన్స్ కారియర్స్ ని బట్టి కూడా ఉంటుంది ..." చెప్పా ...

"బహుశా అది అంత అర్జెంటు కాదు అని కూడా కావచ్చు ..." చెప్పా మళ్ళీ నేనే

"ఏమోనండీ ...అదే మన దగ్గర అయితే ...ఈ బాధలు ఉండవు " చెప్పింది

"నిజమేలెండి ...ఎక్కడ ఉండే అడ్వాంటేజెస్ అక్కడ ఉన్నాయి ..." అంగీకరించా ....

కట్ చేస్తే ...

ఇక్కడ ఒక ప్లేస్ లో ...హెవీ బ్లీచింగ్ స్మెల్ పడక విపరీతమైన దగ్గు బారిన పడిపోయా నేను గత మూడు రోజులుగా ...

బహుశా అది వేరే కారణాల వలన కూడా అయి ఉండొచ్చు ...

ఏమైనా కరోనా ఎఫెక్ట్ అయినా తర్వాత కాస్త నా ఇమ్మ్యూన్ సిస్టం డల్ గానే ఉంది ...ప్రతి చిన్న పడని వాసనకు ...దగ్గు వస్తుంది ...

దగ్గు వచ్చింది సరే ...కానీ ఫ్రెండ్స్ , అయిన వాళ్ళు కంగారు పడటమూ సరే ...

నా ధైర్యం ఏంటంటే ...ఓ నాలుగు రోజులు దగ్గితే ...అదే పోతుంది అని ...

కానీ రోజు రోజుకీ దగ్గు ఎక్కువ కావడం వలన ...మా ఫ్రెండ్స్ ఒక యాంటీ బయాటిక్ పేరు చెప్పారు ...అది మెడికల్ షాప్ నుండి తెప్పించుకోమని ...సరేలే అని ...మా వాచ్ మాన్ ని మెడికల్ షాప్ కి పంపిస్తే ...మెడికల్ షాప్ వాడు .. వేరే యాంటీ బయాటిక్ ఇచ్చాడు ..దగ్గు + గొంతు నొప్పి అని తెలుసుకుని ...అంతలో మా అమ్మ ఫోన్ చేసి ...అందరూ దగ్గుకి ఇంకో యాంటీ బయాటిక్ వాడుతున్నారు ...నువ్వు అదే వాడు ...తగ్గుతుంది త్వరగా అని చెప్పింది ...అంతలో ..ఒక మిషన్ కుట్టే పిల్ల మా ఇంటికొచ్చి నేను వాడుతున్న మందులు టాబ్లెట్స్ చూసి ...మా ఆయన మెడికల్ రిప్రెసెంటేటివ్ ...మీరు వాడుతున్న మందులు దగ్గుకి బాగానే పనిచేస్తాయని సెర్టిఫై చేసింది ...

మొత్తానికి ఏ యాంటీ బయాటిక్ అయినా డాక్టర్ అవసరం లేకుండా చిటికెలో దొరికేస్తుంది ...ఇవన్నీ ఫస్ట్ ఎయిడ్ అన్నట్టు ...అప్పుడూ తగ్గకపోతే ...డాక్టర్ దగ్గరికి పోవాలన్నట్టు ...

ఇట్లా కొట్లో మరమరాలు కొనుక్కున్నట్టు ...ఎవరికి తోచిన యాంటీ బయాటిక్స్ వాళ్ళు కొనేసుకోవడమే ..

ఇక్కడ ప్రతి ఒక్కరూ డాక్టర్లే ...!

ఏ సిస్టం గొప్పదో నాకు తెలియదు ...నాకు అనలైజ్ చేసేంత తెలివి లేదు ...

కానీ మనిషి ప్రాణం అనేది ...మందుల్లో పడి కొట్టుకుపోయే కీలుబొమ్మ కాకుండా ...మన జాగ్రత్తలో మనం ఉండడమే ..అంతకు మించి చేసేదేం లేదు !

See insights and ads

Boost post

Like

Comment

Share

ఆ క్షణం శాశ్వతం కావాలి.. !

 ప్రతి మనిషి జీవితంలో ఒక క్షణకాల సందర్భం వస్తుంది ...అది రావాలి కూడా ...ఒకవేళ అలాంటి సందర్భం రాకపోతే ...ఎప్పుడో ఒకసారి ఆ సందర్భం తప్పకుండా వస్తుంది అని వేచి చూడాలి ...వేచి చూస్తూనే ఉండాలి ...కానీ ఆ సందర్భం రాకుండా ...ఆ క్షణ కాలాన్ని స్పర్శించకుండా మన ఊపిరి ఆగిపోకూడదు ...ఒకవేళ ఇప్పటికే వచ్చి ఉంటే..ఆ క్షణాన్ని మనం చూసి ఉంటే ...మళ్ళీ మళ్ళీ అలాంటి క్షణాలు రావాలని కోరుకోవాలి ....ఆ క్షణాన్ని శాశ్వతం చేయడానికి కృషి చేయాలి...

ఇంతకీ ఆ క్షణం ఏమిటనే కదా ....అదే, ఏమీ వద్దనుకునే క్షణం ....అసలు ఏ ఆశలూ , ఆలోచనలూ లేని క్షణం ...

ఆ క్షణంలో .. ఈ పరుగులు ఉండవు , ఈ ఆరాటాలు ఉండవు, పోరాటాలు ఉండవు, ఆలోచనలు ఉండవు, ప్రశ్నలు ఉండవు, పోటీలు ఉండవు , తారతమ్యాలు ఉండవు, శాశ్వతాలు ఉండవు, సొంతాలు ఉండవు, పంతాలు ఉండవు.. నీ ఉండదు , నా ఉండదు ...భయం ఉండదు , అభద్రతా ఉండదు ...

అసలేమీ ఉండదు ...ఒక నిశ్చలమైన స్థితి లో ...శరీరం , ఆత్మ సేద తీరుతుంది ....అంతే ...

అలాంటి ఒక క్షణం ప్రతి మనిషి జీవితంలో రావాలి ...ఆ క్షణం శాశ్వతం కావాలి.. !

ధైర్యాన్ని కోల్పోతాననే భయం

 ధైర్యాన్ని కోల్పోతాననే భయం అనుక్షణం నా వెన్నంటే ఉంటుంది.. 

అప్పుడు నేను ధైర్యవంతురాలిని అని చెప్పలేను..

భయాన్ని దరిచేరనివ్వకూడదు అనే ధైర్యం అనుక్షణం నా వెన్నంటే ఉంటుంది..

అప్పుడు నేను పిరికిదాన్ని అని చెప్పలేను..

అందుకే ఈ రెండు భావాలూ.. అవసరాన్ని బట్టి మారే / మార్చుకునే.. నాలోని ఒకే భావం.  

 అంటే.. ఫ్రెండ్ ఇచ్చిన ఉసిరికాయ పచ్చడి.. ఇప్పుడే ఇండియా నుండి ఇంపోర్ట్ అయ్యిందన్న మాట..

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉసిరి.. ఈనాడే ఎదురవుతుంటే.. ఇన్నినాళ్ళు దాచిన రుచులు.. ఎగిసి ఎగిసి పోతుంటే.. ఇంకా తనివి తీరదేమి ...

చిన్నప్పుడు.. మా ఇంటి పక్కన నరసింహ శాస్త్రి గారి ఇంట్లో ఈ ఉసిరి చెట్టు పెద్దది ఉండేది..

కానీ వాళ్ళు పిల్లలకి ఊరికే కాయలు ఇచ్చేవాళ్ళు కాదు.. పెద్దవాళ్లకైతే ఇచ్చేవాళ్ళు ..

అప్పుడు పిల్లలు అందరం.. పది పైసలు, పావలా తీసుకుని వెళ్లి కాయలు కొనుక్కునేవాళ్ళం.. వాళ్ళు పొద్దున్నే ఏరినవి ప్లేట్ లో పెట్టి ఉంచి అవి మాకు ఇచ్చేవాళ్ళు..

ఒక్కోసారి.. పెరట్లోకి వెళ్లి ఏరుకుని తెచ్చుకోండి అనేవాళ్ళు..

అప్పుడు లోపలికి భయం భయంగా వెళ్ళేవాళ్ళం.. కారణం ..వాళ్ళ పెరట్లో చాలా పెద్ద పుట్ట ఉండేది ...

అందులో పాములు ఉంటాయని అందరికీ నమ్మకం ..నాగుల చవితికి పుట్టలో అందరూ పాలు పోయడానికి కూడా వెళ్ళేవాళ్ళు..

కాసిన్ని కాయలు ఏరుకుని వళ్ళో వేసుకుని.. పరుగో పరుగు..

ఇక చూడు ...కాయ కొరకడం .. మంచి నీళ్లు తాగడం ...రోజంతా ఇదే పని ..పుల్లగా / వగరుగా ఉన్న కాయ కొరికి నీళ్లు తాగితే తియ్యగా ఉండేది ...

తర్వాత ..చాలా అందుబాటులోకి వచ్చినా ...ఎంత దొరికినా ...అప్పటి రుచి మాత్రం ఇప్పుడు రాదు అనేది ...మనందరికీ తెలుసనుకోండి ...

ఎప్పటికైనా ఒక ఉసిరికాయ మొక్క ఇక్కడ వేయాలనేది నా కోరిక.

ఎప్పుడో ఒకసారి జీవితం లో

 ఎప్పుడో ఒకసారి జీవితం లో వస్తారు అనుకోవడం కూడా బాగుంటుంది ...రావడం కన్నా ...

ఎప్పుడో ఒకసారి జీవితంలో కలుస్తాం అనుకోవడం కూడా బాగుంటుంది ...కలవడం కన్నా ..

ఎప్పుడో ఒకసారి జీవితంలో సంపాదిస్తాం అనుకోవడం కూడా బాగుంటుంది ...ఉండడం కన్నా ..

ఎప్పుడో ఒకసారి సాధిస్తాం అనుకోవడం కూడా బాగుంటుంది ....సాధించడం కన్నా ...

ఈ "ఎప్పుడో ఒకసారి" అనేది జీవితం మీద మనకుండే ఆశావహ దృక్పధం ...ఈ ఆశే లేనప్పుడు.. అన్ని ఉన్నప్పుడు ...ఉన్నాయని అనుకున్నప్పుడు ..జీవితానికి అర్ధం ఉండదు ...

అందుకే ఉన్నతనం నుండి లేనితనానికి ....లేనితనం నుండి ఉన్నతనానికి ఎప్పుడూ ప్రయాణిస్తూనే ఉండాలి జీవితం..

జీవితంలో ఏం ఉన్నాయో చూసుకుని ...అవి లేకుండా బ్రతకాలి ...

ఏం లేవో చూసుకుని అవి సాధించడానికి ప్రయత్నించాలి ...

అప్పుడే ...ఉన్నవాటితో / లేనివాటితో పనిలేకుండా ...జీవితం నిరంతరం జీవించడంలా ఉంటుంది ...!

మొన్న పొద్దున్నే నిద్ర లేవగానే ...

 మొన్న పొద్దున్నే నిద్ర లేవగానే ...కిచెన్ లో నా డాటర్ చేసిన టీ తాగుతున్న మావారి దగ్గరకు వెళ్లి ..."డాక్యూమెంట్స్ మెయిల్ చేసారా ..." అడిగా ....అవి త్వరగా పంపించాల్సిన చాలా ముఖ్యమైన డాక్యూమెంట్స్ ...

గత కొన్ని రోజులుగా సమయం దొరికినప్పుడల్లా అడుగుతూనే ఉన్నా ...అందుకు సంబంధించిన వాళ్ళకి ఫోన్ చేసి ....ఫాలో అప్ చేసి ....ముందు తాను పంపించాల్సిన డాక్యూమెంట్స్ పంపించమని...

మొన్న కూడా ...అలాగే అడిగా లేవగానే ...

వాళ్ళు ఆ సమయంలోనే ఫోన్ కి అందుబాటులో ఉంటారు ....మళ్ళీ మధ్యాహ్న్నం అయితే ఫోన్ ఎత్తరు... పైగా అవి నేను పంపించగలిగే డాక్యూమెంట్స్ కాదు ...

"నేను ఎన్ని గంటలకి నిద్ర లేచానో తెలుసా ...అప్పటినుండి ఎంత బిజీ గా ఉన్నానో తెలుసా ...ఇప్పుడే పది నిముషాలు టైం దొరికింది ... నేను ఎంత కష్టపడుతున్నానో నీకు అర్ధం కాదు ...ఎప్పుడు చూడు మెయిల్ మెయిల్ మెయిల్ ....చేస్తా ...కాసేపాగి చేస్తా ..నాకిప్పుడు టైం లేదు ...అయినా పొద్దున్నే ఇంకేం లేనట్టు అదే అడుగుతావు... కాసేపు ప్రశాంతంగా ఉండనీయకుండా" అని నామీద అంతెత్తున లేచారు ....

అంతా విని ...మౌనంగా నా రూమ్ కి వచ్చి ....నా పని నేను చేసుకుంటూ ఉన్నా ....

నేనేం తప్పుగా మాట్లాడానో నాకు అర్ధం కాలేదు ...ఒక పని అయిందా అయిందా అని తన బాధ్యతను పదే పదే నేను గుర్తు చేయాల్సిన అవసరం లేదు ....

కానీ అది ఫ్యామిలీకి సంబంధించినది కావడం వలన ....అది అయిపోయే వరకు నేను గుర్తు చేస్తూ ఉంటా ....

నిజానికి ...పొద్దున్నే గుర్తు చేస్తే పొద్దున్నే అంటారు ....మధ్యాహ్న్నం గుర్తు చేస్తే ఆకలేస్తుంది అంటారు ....అన్నం తిన్నాక గుర్తు చేస్తే నేను కాసేపు రెస్ట్ తీసుకోవాలి అంటారు ....కాసేపు నిద్రపోయి లేచాక చెబితే ....ఇప్పుడే లేచా కాసేపు వాకింగ్ చేసాక చేస్తా అంటారు ...వాకింగ్ చేసాక గుర్తు చేస్తే ...ఆఫ్ షోర్ మీటింగ్ ఉంది అది అయిపోయాక చేస్తా అంటారు ...అది అయిపోయాక డిన్నర్ ...తర్వాత అడిగితే నేను చేస్తాలే నువ్వు పడుకో ...అంటారు ....పొద్దున్న లేచి చేసారా అని అడిగితే సైకిల్ రిపీట్ అవుతుంది ....

సరే ...నాకేమీ అయన నామీద ఎగిరినందుకు బాధగా అనిపించలేదు ....నా బాధ్యత అయిపొయింది అని తృప్తిగా అనిపించింది ....

కొంతసేపటికి జ్ఞానోదయం అయ్యి ...తన తప్పు తెలుసుకున్నారు ....అది వేరే విషయం ...

నిన్న...

పొద్దున్నే ...నేను లేచి నా పని నేను చేసుకుంటూ ఉన్నా ....

నా రూమ్ లోకి వచ్చి ...."ఒక sad న్యూస్... ట్రాష్ కాన్స్ పెట్టడం మర్చిపోయా ...." చెప్పారు విచారంగా ...

నిజానికి బుధవారం మేం ట్రాష్ కాన్స్ రోడ్ మీద పెట్టాలి ....గురువారం ఉదయమే ట్రాష్ వాళ్ళు వచ్చి ట్రాష్ పట్టుకుపోతారు ....

విపరీతమైన గాలి వలన ట్రాష్ కాన్స్ రోడ్ మీద ముందు రోజు రాత్రే పెడితే ఎగిరిపోతాయని తెల్లవారి పెడదాం అని అనుకున్నాం ...

సాధారణంగా తను పొద్దున్నే లేస్తారు కాబట్టి తను పెడతారు ...

"నిజానికి అది నాకేమీ sad న్యూస్ కాదు ....ఒకవేళ అయినా ...పొద్దున్నే ఈ ట్రాష్ కాన్ వార్త ...నాకు చెప్పాల్సిన అవసరం ఉందా ...నిన్న నేను చాలా ముఖ్యమైన పని గురించి గుర్తు చేస్తే ....నా మీద ఎగిరారు ...ఇప్పుడు చెత్త అంతా తెచ్చి పొద్దున్నే నా మీద పెడుతున్నారు ....మైండ్ మీకొక్కరికే ఉందా ...పొద్దున్నే ప్రశాంతత కోరుకునేది మీరొక్కరేనా ..రూల్స్ మీకొక్కరికేనా ....లేక అందరికీ వర్తిస్తాయా ...." అడిగా ప్రశాంతంగా ...

ఏదో నిర్వచనాలు చెప్పబోయారు ...

"ఒకే ఒక్క ఆన్సర్ సింపుల్ గా ఎస్ ఆర్ నో ...రూల్స్ మీ దృష్టిలో అందరికీ సమానమా కాదా ...పైగా నేను మీలాగా ఎగరలేదు ....ప్రశాంతంగా అడుగుతున్నా ...." అడిగా ...

"ఎస్ ..." చెప్పారు ...

"అది మీరు అమలుపరుస్తున్నారా ....ఐ మీన్ ....ప్రాక్టికల్ గా ఇంప్లిమెంట్ చేస్తున్నారా ....థియరీ ఒక్కటేనా ..." అడిగా ...

సమాధానం ఇంకా రాలేదు ...ఇప్పుడప్పుడే వస్తుందని గ్యారెంటీ లేదు ..!

Happy Weekend!

Like

Comment

Share

నాకు నేను కొన్నిసార్లు గుర్తొస్తూ ఉంటా ...

 నాకు నేను కొన్నిసార్లు గుర్తొస్తూ ఉంటా ...

కొన్నిసార్లు దుఃఖం కలుగుతుంది , మరికొన్ని సార్లు సంతోషం ....ఇంకొన్నిసార్లు గర్వం ....అరుదుగా సిగ్గు ...కొన్నిసార్లు కోపం, కొన్నిసార్లు జాలి ...కొన్నిసార్లు నవ్వు ...నన్ను తలచుకుని నాకు కలుగుతూ ఉంటాయి ...నా వేరే నేను నాకు కనిపిస్తూ ఉంటా ....

అదేదో పాటలో బాలుగారన్నట్టు ...నిన్ను తలచి మైమరిచా ....నన్ను తలచి నవ్వుకున్నా అని ...నవ్వుకోవడం అంటే అక్కడ అర్ధం వేరు ...ఇక్కడ నన్ను నేను తలచుకుని నవ్వుకోవడం వేరు ...

అలాగే మిగతా భావాలు కూడా ....

ఎవరి జీవితానుభవాలు వారికి జ్ఞాపకం వచ్చినప్పుడు భావాల్లో విచిత్రమైన అలజడి కలుగుతుంది ...

అలా ఇవ్వాళ నాకు నేను గుర్తొచ్చా ...

నన్ను తలచుకుని నవ్వుకున్నా...నా అమాయకత్వానికి నవ్వుకున్నా ...నా అమాయకమైన ఆలోచనలకు నవ్వుకున్నా ....నేను కట్టుకున్న పేకమేడలు గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నా ...వాటికి నేను కట్టుకున్న పటిష్టమైన కలలు గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నా ....అవి బొమ్మ మేడలా కూలిపోవడం గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నా ...అలాంటివి కట్టుకున్న పసితనం గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నా ...!

ఇప్పటికీ ఎక్కడైనా సంతకం పెట్టాలంటే ...నా చెయ్యి కి కుదురు ఉండదు .

 "నీ చేతి వ్రాతతోనే ఇక్కడ పోస్ట్ లు వేసుకోవాలి" అంటే ....నేను ఒక్క పోస్ట్ కూడా వ్రాసి ఉండేదాన్ని కాదు ...ఏదో తెలుగు టైపింగ్ టూల్స్ పుట్టుకొచ్చాయి కాబట్టి ...రెండు ముక్కలు వ్రాసుకోగలుగుతున్నా ....నా పోస్ట్ లు నేను ధైర్యంగా చదువుకోగలుగుతున్నా ...

అంత అందంగా ఉంటుంది మరి నా చేతి వ్రాత ...

"అదేం రాతే...కుదురుగా వ్రాయడం నేర్చుకోలేవూ...కోడి కెలికినట్టు వ్రాయకపోతే ...." అనేది మా అమ్మ ...నా చేతి వ్రాత చూసి ...

అప్పుడు నాకు అర్ధం కాలేదు ....నా చేతి వ్రాతలాగే నేనూ కుదురుగా ఉండను అని ....

మా ఆయన నా పెళ్ళికి ముందు ...మా నాన్నకి ఒక ఉత్తరం వ్రాశారు ....గౌరవనీయులైన మామగారికి అంటూ ....ఆ ఉత్తరం ఇప్పుడెక్కడుందో తెలియదు ...కానీ చేతివ్రాత నా రాతకంటే కొంచెం బాగానే ఉందే అనుకున్నా ...అప్పటి ఆలోచనలు అలాంటివి ...

ఇప్పుడు ఏదైనా వ్రాస్తే ..."ఏంటి కోడి కెలికినట్టు ఈ రాత...ఒక్క ముక్క అర్ధమై చస్తుందా ..." అంటూ ఉంటా ....

కాలానుగుణంగా అభిప్రాయాలూ మారిపోతూ ఉంటాయి ....ఒకప్పుడు అద్భుతం అనుకున్నవి ...కొన్నాళ్ళు పోయాక అలా అనిపించవు ...

చేతి వ్రాతలు చూసి ఎవరూ ప్రేమించరు ....ప్రేమించాక చేతి వ్రాత నచ్చుతుంది ...అది వేరే విషయం ...

మేము ఒకసారి ఇండియాలో ఏవో ప్రయివేట్ క్లాసులకి వెళ్ళినప్పుడు ...ఒక మాష్టారు చెప్పారు ....కొందరు పిల్లల్ని కొందరు మేస్టార్లు ....నీ చేతి వ్రాత ఎంతో అందంగా ఉంటుంది ...నువ్వు కలెక్టర్ అయిపోతావు అని చెప్పేవారట ...

ఇలా మోసం చేస్తారమ్మా కొందరు అని చెప్పేవారు ....

ఓహో ఇలా కూడా చెబుతారా అనుకునేవాళ్లం ....

నేను ఫస్ట్ టైం సంతకం ఎప్పుడు పెట్టానో గుర్తులేదు ....కానీ నా సంతకం ఎలా పెట్టాలి అనేది ఇప్పటికీ నాకు సందిగ్ధమే ...

చిన్నతనంలో శ్రీలక్ష్మి అని నా పూర్తి పేరే వ్రాసిన గుర్తు ....అయినా మనకేమైనా విచ్చవిడిగా చెక్కుబుక్కుల మీద సంతకాలు పెట్టాల్సిన అవసరం ఏదైనా ఉందా ఏమిటి ...

నా పెళ్లయ్యాక ....మా ఆయనే నాకు, సంతకం శ్రీలు అని పెట్టుకో ...అని ఒక రెండు మూడు స్టైల్స్ నేర్పించి చూపించారు ...సరే ..అందులో ఏదో ఒకటి నచ్చి ఒకదానికి ఫిక్స్ అయిపోయా అనుకోండి...

కానీ ఏ స్టైల్ అప్పుడు నాకు నచ్చిందో ....అమాసకో పూర్ణనికో పెట్టాల్సిన అవసరం వచ్చినప్పుడు గుర్తొచ్చేది కాదు ....

అప్పుడు మా ఆయనే ....శ్రీలు అని వ్రాసి ....కింద గీత గీసి చుక్కలు పెడతావు .....అదే అనుకుంటా అని గుర్తు చేసేవారు ....

కాలం కలానికి అంతగా సంతకాలు పెట్టే అవసరం కల్పించకపోవడం వలన ....నాకూ పెద్దగా ఇబ్బందులు ఎదురు కాలేదు ....

ఆ మధ్య కాలంలో ....ఎప్పుడో ...నాకు ఈ సంతకం మీద కాస్త కాన్ఫిడెన్స్ వచ్చేసి ...కోడి కెలికినట్టు కాకుండా ....కోడి పొదిగినట్టు పెట్టేస్తుంటే ...మా పిల్లలు ..."శ్రీలు అని కాకుండా ....షార్ట్ గా స్టైల్ గా ఉండేలా పెట్టుకో మమ్మి ...." అని సలహా ఇచ్చారు ...

అప్పుడు మళ్ళీ నా సంతకం జీవితం సందిగ్ధంలో పడింది ....

స్టెయిలా...అంటే ఎలారా అడిగా ....నాకు రాదురా .....ఇది డాడీ చూపించారు .....ఫాలో అయిపోతున్నా ....చెప్పా ....

డాడీ సంతకం కూడా బాగుండదు మమ్మి ....పూర్తి పేరు వ్రాసుకుంటారు ....

అలా కాదు అని ....నాకు కొన్ని స్టైల్స్ వ్రాసి చూపించారు ....

సరే పిల్లలు చెప్పింది ఫాలో అయిపోయి మార్చుకుందాం అని డిసైడ్ అయ్యా ....

ఇంతకు ముందు నా సంతకం ఇప్పుడు నా సంతకం మ్యాచ్ అవకుండా ఉంటుందా అని ....బ్రహ్మానందం దూకుడు సినిమాలో వేసిన లెక్కలు లాగా ఆలోచించా ....

ఆ అంతోటి లక్షల కోట్ల ఆస్తులు నా పేరు మీద ఏం ఉన్నాయిలే అని ....సంతకం మార్చుకోవడానికి డిసైడ్ అయ్యా ....

సరే పిల్లలు చెప్పిన స్టైల్ కోసం పేజీలు పేజీలు నా సంతకాలు ప్రాక్టీస్ తో నింపేసి ....సంతకాలు పెట్టిన పేపర్లతో ...చెత్త బుట్టలు నిండిపోయాయి కానీ నాకు స్టైల్ అయితే రాలేదు ....

చివరకు ఏదో ఒక స్టైల్ కి పిల్లలతో మమ అనిపించి దానికి ఫిక్సయ్యా ...

పాతది మర్చిపోయి ....కొత్తది గుర్తుపెట్టుకుని ...రెండు సంతకాలు పెడదాం అనుకునేసరికి ....డిజిటల్ వరల్డ్ వచ్చేసింది ....ఇప్పుడు మరీ దారుణం ....

స్వైప్ మిషన్స్ మీద .... e signature లు ....ఒక గీత గీకి వదిలేస్తా ....అది నాకే అర్ధం కాదు ...ఇంకా ఎవరికైనా అర్ధం అవుతుందనే నమ్మకం కూడా నాకు లేదు ....

ఇప్పటికీ ఎక్కడైనా సంతకం పెట్టాలంటే ...నా చెయ్యి కి కుదురు ఉండదు ...నా బుర్రకు జ్ఞాపకం ఉండదు ...

ఏ మాటకామాటే ....నా కూతురు చేతివ్రాతకు ....అచ్చు పుస్తకానికి తేడా కనిపెట్టడం కాస్త కష్టం .....అది చూసి ఎంతో మురిసిపోతూ ఉంటా ....

ఇందాక ఇంకు పెన్ మీద....జర్నల్ లో వ్రాసుకుంటుంటే ....ముచ్చటగా అనిపించింది ....

కాబట్టి ...ఈ టైపింగ్ టూల్ నా చేతివ్రాతకు అందరూ వంకలు పెట్టకుండా నన్ను కాపాడింది ...

కాబట్టే రెండుముక్కలు వ్రాసుకుంటున్నాం ....!

వాళ్ళు మాత్రమే నవ్వడం నేర్చి ...

 వాళ్ళు మాత్రమే నవ్వడం నేర్చి ....పక్కవాళ్ళ కన్నీళ్ళలో జలకాలాడేవాళ్ళను ...

వాళ్ళు మాత్రమే నడవడం నేర్చి ...పక్కవాళ్ళ కాళ్ళు విరగ్గొట్టేవాళ్లను ...

వాళ్ళు మాత్రమే మాట్లాడడం నేర్చి ...పక్కవాళ్ళ నోరు మూసేవాళ్లను ....

వాళ్ళు మాత్రమే తినడం నేర్చి ....పక్కవాళ్ళ పళ్లెం లాక్కునేవాళ్లను ....

వాళ్ళు మాత్రమే బ్రతకడం నేర్చి ....పక్కవాళ్ళ పాడె కట్టే వాళ్ళను ...

అసలు మనిషనే వాడినే భరించలేని కొంతమంది మహానుభావుల్ని ....ఈ సమాజం కలిగి ఉండకపోతే మనుషులేమైపోతారా అని నాకు చాలా చింత కలుగుతూ ఉంటుంది ....

వాళ్ళు ఉండడం వలెనే కదా ....అలాంటి వాళ్ళను భరించడం వలనే కదా ....మన మానవత్వం ఏ మోతాదులో ఉందో ....ఎంత పెంపొందించుకోవాలో మనకు అనుక్షణం తెలుస్తుంది....అని అనిపిస్తూ ఉంటుంది ....

ఎంత దుర్మార్గుల్ని మనం భరిస్తే ....మనలోని మనిషనే వాడు అంత ఎదుగుతాడు అన్నట్టు ....

ఎంత రాక్షసత్వం మనం భరిస్తే అంత దైవత్వం మనకు అలవడుతుంది అన్నట్టు ....

వాళ్ళ బ్రతుకుని ఎంత సహిస్తే ....మన జీవితం అంత ఎదుగుతుంది అన్నట్టు ....

సర్వే జనాః సుఖినోభవంతు ..!

Note: ఈ పోస్ట్ ఇప్పుడు వ్రాసింది కాదు ...లాస్ట్ ఇయర్ వ్రాసాను ఇదే రోజున ...అప్పుడు పోస్ట్ చేయలేదు ...

ఆ రోజున ఎందుకలా అనిపించిందో తెలియదు ...!