నిన్న నా డాటర్ తనకి ఒక ట్రైనింగ్ ప్రోగ్రాం ఉందని ...అలాగే పనిలో పని ఫ్రెండ్స్ ని కలిసి వాళ్ళతో కొన్ని రోజులు స్పెండ్ చేసి వస్తానని ఊరెళ్ళింది ...
పిల్లలు వెళ్ళిపోయాక కొన్ని కొన్ని మనం నటించాల్సిన అవసరం ఉండదు ....
ముఖ్యంగా ...పిల్లలు ఉన్నప్పుడు ..మనం మూడీగా ఉండే ఛాన్స్ ....సైలెంట్ గా ఉండే ఛాన్స్ ...బాధపడే ఛాన్స్ ఉండదు ....తప్పనిసరిగా సంతోషంగా ఉండాల్సిందే (లేదా ఉన్నట్టు కనిపించాల్సిందే )..లేదంటే వాళ్ళూ బాధపడతారనే ఒక ఫీలింగ్ ఉంటుంది ....
నిన్న పుట్టినరోజు కదా ఏం చేసి పెట్టమంటావ్ రా ....నీకిష్టమైన స్వీట్ ఏదైనా తినాలని ఉంటే చెప్పు చేస్తా అని అడిగా ....
సేమ్యా స్వీట్ చేయి మమ్మీ అంది ....
నాకు ఎక్కువ కష్టం లేకుండా ....నాకు చేసి పెట్టానని సంతృప్తి మిస్ అవకుండా ...ఈజీగా చేసే స్వీట్ అడిగి ...నా కోసం ఎదో నోట్లో వేసుకుని "మమ" అనిపించి ...ప్రయాణం అయి వెళ్ళింది ...
తను వెళ్ళాక శుభ్రంగా ఏ పనీ చేయకుండా ...ముసుగు వేసి పడుకున్నా ...
ఓ రెండు సార్లు మావారు మాట్లాడడానికి ప్రయత్నించారు ...గోడతో మాట్లాడుతున్నారు అన్నట్టు మౌనంగా ఊరుకున్నా ...
కొందరు ఫ్రెండ్స్ కాల్ చేసారు ...ఎత్తలేదు ....
డిన్నర్ ఏం తింటున్నావ్ అడిగారు మావారు నిన్న సాయంత్రం ...చెప్పలేదు ...
మాట్లాడకుండా ప్లేట్ లో నాకు కావాల్సింది పెట్టుకుని తినేసి ...సైలెంట్ గా పడుకుని నిద్రపోయా ...
ఇవ్వాళ పొద్దున్నే లేచి కూడా ఏం మాట్లాడలేదు ...తలుపేసుకుని నా పని నేను చేసుకున్నా ....
ఈ రోజు ...ఇందాక మాత్రం మాట్లాడడం మొదలు పెట్టా ...
కొన్నిసార్లు అంతే ..
ఎవ్వరితో మాట్లాడకుండా మౌనంగా ఉండాలనిపిస్తుంది ...
అప్పుడు మనుషుల మీద ...వాళ్ళ మాటల మీద... ఉన్న విసుగు ...కోపం అంతా పోతుంది ...
రిఫ్రెషింగ్ గా అనిపిస్తుంది ...! 
No comments:
Post a Comment