నిన్న ఓ వ్యక్తి నాతో మాట్లాడారు ...

నిన్న ఓ వ్యక్తి నాతో మాట్లాడారు ...

ఆ వ్యక్తి చిర పరిచితులే ...

కానీ ...ఎప్పుడూ నన్ను నా ప్రవర్తనను తిడుతూ ఉండేవారు ...

నేను తప్పులు చేస్తున్నాననీ ....తప్పుగా ప్రవర్తిస్తున్నాననీ ...నేను లౌక్యం నేర్చుకోవాలని ...మనుషుల్ని ఉపయోగించుకోవడం నేర్చుకోవాలని ...నా ప్రవర్తన లో మార్పు రావాలనీ ...ఇలా ఎన్నో ...

నేను అన్నిటికీ నవ్వి వూరుకునేదాన్ని ...

ఒక్కటే సమాధానం చెప్పేదాన్ని ...కాలం అన్ని ప్రశ్నలకు జవాబు చెబుతుంది ....అని ....

అయినా మారలేదు ...

ఎప్పుడైనా కలవనీ అదే పాఠం ..

వారికీ విసుగు లేదు ....నాకూ కోపం రాలేదు ...

చెప్పేది మన మంచి కోసం అయినప్పుడు ......పరమార్ధం మన సంతోషం అయినప్పుడు ...చెప్పే విషయం ఎంత కఠినమైనదైనా .మనకు కోపం రాదు ....విసుగనిపించదు....

అందుకే చిరునవ్వు...

అయితే నిన్న హఠాత్తుగా ....,,

"మిస్ ...నువ్వు అప్పుడు ఎందుకలా ప్రవర్తించావో ...ఆ ప్రవర్తనకు అర్ధం ఏమిటో నేను తెలుసుకున్నాను ...నిజానిజాలు నాకు అర్ధం అయ్యాయి ... నిన్ను చూస్తుంటే నాకు మా అమ్మ గుర్తొస్తుంది ...." అంటూ ముగించారు ....(అంటే ఇంకా చాలా చెప్పారు ...అవన్నీ సందర్భోచితం కానివి అనుకోండి )

నేను నవ్వి థాంక్స్ చెప్పా ....

నాకు ఇక్కడ ఒక జీవిత సత్యం అర్ధం అయ్యింది ....

మనం అందరికీ అన్నివేళలా ..అర్ధమయ్యేలా ప్రవర్తించాల్సిన అవసరం లేదు ....మన ప్రవర్తనకు అందరికీ కారణాలు చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు ....ఒకవేళ మనల్ని అపార్ధం చేసుకున్నా సమాధానపరచాల్సిన అవసరం లేదు ....అన్నిటికంటే ముఖ్యంగా సంజాయిషీ ఇచ్చుకోవాల్సిన అవసరం అసలే లేదు ....

మనం ఏ సందర్భంలో ఎవరిపట్ల ఎందుకు ఎలా ప్రవర్తిస్తున్నామో మనకి మాత్రం తెలిస్తే చాలు ...

నిజం తెలుసుకుని నన్ను ...నా ప్రవర్తనను ...అర్ధం చేసుకోవడానికి ....వాళ్లకి ఏళ్ళు పట్టొచ్చు ...యుగాలు పట్టొచ్చు ...అసలెప్పటికీ తెలియకపోవచ్చు కూడా ...

తెలిస్తే వాళ్ళు నన్ను కలిసి ఇలా అపార్ధం చేసుకున్నాం ...ఇప్పుడు అర్ధం అయింది అంటారు ....

లేదా నేను ఒక అర్ధం కాని వ్యర్ధ పదార్థంగా మిగిలిపోతా ...

అయితే ...నా జీవితానికి మాత్రం ఒక అర్ధవంతమైన అపురూపంగా చేరువవుతా ...😍

Note: Wrote and published on March 16, 2010