మనసున మనసై బ్రతుకున బ్రతుకై తోడొకరుండిన అదే భాగ్యము అని శ్రీ శ్రీ గారన్నట్టు ....ఎవరైనా అలాంటి వాళ్ళు మన జీవితంలో ఉన్నా లేకపోయినా .....,,,,
మనల్ని అవమానించేవాళ్ళు , కించపరచేవాళ్ళు , మనల్ని అసహ్యించుకునేవాళ్ళు , మనల్ని కింద పడేసేవాళ్ళు ....విమర్శించేవాళ్ళు .....ఇలాంటి వాళ్ళు కొందరు మాత్రం మన జీవితంలో తప్పనిసరిగా ఉండాలి .. 
మనం ఆశతో ఎగరడానికి రెక్కలు నిర్మించుకున్న ప్రతిసారీ ....ఆ రెక్కల్ని నిర్దాక్షిణ్యంగా ముక్కలు చేసి నరికి పడేసి ...."ఇదే నా నైజం" అని మన ముందు నిలబడతారే....
అదిగో అలాంటి వాళ్ళు అతి తప్పనిసరిగా ఉండాలి ....
అదిగో అలాంటి వాళ్ళు అతి తప్పనిసరిగా ఉండాలి ....
మనం ఆ రెక్కలన్ని ఎక్కడున్నాయో ఏరుకుని ....వరసగా పేర్చుకుని ....ఆశతో అతి జాగ్రత్తగా మళ్ళీ అతికించుకుని ....మళ్ళీ ఎగరడానికి ప్రయత్నించాలి ....
మళ్ళీ మళ్ళీ ఇదే జరిగినా .....మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నించాలి ....
మళ్ళీ మళ్ళీ ఇదే జరిగినా .....మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నించాలి ....
ఎలాగైనా ఎగరాలనే ఆశ అంత గొప్పది కావాలి ..... 
కాకపోతే ఇక్కడ ఒక చిన్న మార్పు జరుగుతూ ఉంటుంది .....
మొదటిసారి రెక్కలు విరిచేసినప్పుడు ....వద్దు అంటాం ,బ్రతిమాలతాం ,కాళ్ళా వెళ్ళా పడతాం ...బాధతో గిల గిల లాడిపోతాం .....ప్రాణాలు పోయే బాధ కలుగుతుంది ..... 
రెండోసారి కొద్దిగా ....
మూడోసారి ఏం ఉండదు .....
చివరకు ....,,,,,,
రెక్కలు విరిచేసే సమయంలో ....నవ్వుకుంటాం ....ఇది మీకు అలవాటే కదా .....అన్నట్టు చిద్విలాసంగా చూస్తాం .....రెక్కలు వరుసగా పేర్చుకోవడం ,అతికించుకోవడం .....అనుభవజ్ఞుల్లా చాకచక్యంతో చేసేస్తాం .....ఒక్క క్షణంలో రెక్కలు అతికించుకుంటాం .....
ఇక ఎగరడం నేర్చుకోవడమే ఆలస్యం .....
రెక్కలు విప్పి ఆకాశానికి ఎగిసిన క్షణంలో .....వాళ్ళ అల్పత్వం అక్కడినుండి చూసినప్పుడు అనిపిస్తుంది .....
ఎన్నో జీవితసత్యాలు నేర్పిన వాళ్లకు, ఒక్కసారి "కృతజ్ఞతలు" చెప్పాలని ..
కానీ వాళ్ళు మనల్ని అందుకోలేనంత లోతులో ఉంటారు .....
అందుకే ముందుగానే వాళ్లకు "కృతజ్ఞతలు" చెప్పేస్తే ఓ పనైపోతుంది కదా ..??!!
"కృతజ్ఞతలు"
No comments:
Post a Comment